Έρημη πόλη: Κεφάλαιο 3ο

Αλλαγή πλευρού. Αυτό δεν έχει αποτέλεσμα. Ο ήχος του κινητού – που – παίζει – τον – ρόλο – ξυπνητηριού ακούγεται το ίδιο έντονος. Προσπαθώ να το αγνοήσω αλλά δεν γίνεται. Από τη στιγμή που με ξύπνησε, πρέπει να σηκωθώ. Ζηλεύω πολύ τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να κλείσουν τον ήχο που τους ξύπνησε και να ξανακοιμηθούνε. Εγώ δυστυχώς δεν την έχω.

Πρώτη κίνηση, να τεντώσω το χέρι και να ψάξω το κινητό. Κάπου εδώ το είχα αφήσει χθες το βράδυ. Το βρίσκω, πατάω ένα κουμπί στην τύχη κι ο ενοχλητικός θόρυβος σταματά. Στη χειρότερη περίπτωση, να μην πάτησα το σωστό κουμπί και να χτυπήσει ξανά δέκα λεπτά αργότερα. Τότε δεν θα είναι και τόσο τρομερός ο ήχος. Θα έχω προλάβει να πιώ και δυο γουλιές καφέ.

Μένω λίγο ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι, ενώ το σώμα μου αρχίζει και ξυπνάει, αργά αλλά σταθερά. Αφηρημένα το χέρι μου πηγαίνει στο φυλαχτό που αγόρασα στην Αθήνα χθες. Το ξαναφόρεσα το βράδυ κι από τότε δεν το έβγαλα. Όσο περίεργος κι αν ήταν αυτός που μου το πούλησε, είναι πολύ όμορφο. Θα το καθιερώσω να το φοράω αρκετά συχνά.

Ο νους μου πάει για μια στιγμή στο όνειρο που είδα απόψε. Τι όνειρο και τούτο! Ήμουν σε ένα λιβάδι με γρασίδι. Από τη μια πλευρά έρεε ένα μικρό ποτάμι και από η άλλη καλύπτονταν από τη βλάστηση ενός πυκνού δάσους. Ομίχλη με εμπόδιζε να δω τι υπήρχε από την άλλη πλευρά του ποταμού, αλλά δεν είχα χρόνο να αναρωτηθώ περισσότερο. Είχα εμπλακεί σε μια σύγκρουση σώμα με σώμα με μια περίεργη φιγούρα. Φαίνονταν φυσιολογικός άνθρωπος αλλά εκεί που θα έπρεπε να έχει το πρόσωπο κανονικά, υπήρχε μόνο μαυρίλα. Ο άνθρωπος με το μαύρο πρόσωπο ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος και λίγο ήθελε για να επικρατήσει.

Τελικά, αποδείχθηκα τυχερός και κατάφερα να τον νικήσω. Όταν του έδωσα ένα χτύπημα στο κεφάλι, τόσο δυνατό που θα έριχνε αναίσθητο έναν φυσιολογικό άνθρωπο, αυτός ξεστόμισε μερικές κατάρες κι εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου. Τη μια στιγμή ήταν εκεί και την επόμενη δεν ήταν. Στη θέση του, υπήρχε μόνο ένα μικρό σύννεφο γκρίζου καπνού.

Ύστερα, θυμήθηκα τη σκηνή της λιποθυμίας μου, χθες και λίγο πριν την ώρα της συνέντευξης. Νιώθω θυμό με τον εαυτό μου. Τι στιγμή που βρήκα κι εγώ να το πάθω!

Το περίεργο είναι πως δε θυμάμαι τίποτε από το τι συνέβη στη συνέχεια και πως επέστρεψα στο σπίτι μου και βρέθηκα στο κρεβάτι μου. Μένω λίγη ώρα κατά την οποία προσπαθώ να θέσω σε τάξη τις αναμνήσεις μου, αλλά αυτό δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία, το σημαντικό είναι πως είμαι εδώ. Πιθανότατα, η σύγχυση που έχω αυτή τη στιγμή είναι παροδική.

Εντάξει, τώρα είναι ώρα να σηκωθώ. Δεύτερη κίνηση, σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατευθύνομαι στο καθιστικό. Με αργά βήματα, γιατί είναι νωρίς ακόμη. Είναι Κυριακή και δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να βιαστώ. Ένα μικρό σκύψιμο, ένα πάτημα κουμπιού κι ο υπολογιστής παίρνει μπροστά. Ένα από τα ανεμιστηράκια μέσα στην κεντρική μονάδα του κάνει πάλι πολύ θόρυβο σήμερα. Θα πρέπει να το κοιτάξω κάποια στιγμή.

Ίσως το απόγευμα ασχοληθώ με το να βρω την αιτία του θορύβου. Θα παύσω να το σκέφτομαι περισσότερο προς το παρόν.

Τρίτη κίνηση, να ρίξω λίγο κρύο νερό στο πρόσωπό μου. Εννιά στις δέκα μέρες, το σοκ της επαφής με το κρύο είναι αρκετό για να με ξυπνήσει εντελώς.

Αυτή είναι μια από αυτές τις εννιά. Πολύ ωραία. Βουρτσίζω στα γρήγορα τα δόντια μου. Αυτή είναι από τις καλές συνήθειες που απέκτησα τα τελευταία μόνο χρόνια. Αν την είχα από πιο μικρός, ίσως είχα γλυτώσει ένα ή δυο σφραγίσματα. Αλλά όπως λένε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Ώρα για καφέ. Η κουζίνα είναι ακατάστατη. Αυτό είναι συνηθισμένο.

Ο νεροχύτης είναι γεμάτος άπλυτα πιάτα, ποτήρια και σκεύη. Αυτό δεν είναι συνηθισμένο. Παραδέχομαι πως δεν είμαι κι ο πιο φανατικός με αυτή τη δουλειά. Σε αντίθεση με άλλες οικιακές εργασίες, απεχθάνομαι το πλύσιμο των πιάτων. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, εκτός από το σιδέρωμα των ρούχων. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο. Αλλά αυτό το χάλι που βλέπω μπροστά μου είναι ανεπίτρεπτο.

Το παίρνω απόφαση. Πριν ξεκινήσω για τον περίπατό μου, αυτή η στοίβα θα είναι αραδιασμένη και θα στεγνώνει. Ευτυχώς υπάρχει ένα σέικερ που είναι καθαρό. Βάζω μέσα νερό από τη βρύση. Λίγο. Δεν χρειάζεται περισσότερο.

 Κατεύθυνση: ντουλάπα. Μια γερή κουταλιά καφέ προστίθεται στο νερό του σέικερ. Το σέικερ κλείνει κι ακολουθεί το χτύπημα. Εδώ και λίγο καιρό, στον πρωινό καφέ δεν βάζω ζάχαρη. Επηρεάστηκα κι εγώ από τις ιατρικές εκπομπές που λένε πως η ζάχαρη σε γεμίζει αρνητικά χωρίς να προσφέρει τίποτε καλό, πέρα από τη γεύση. Έτσι, αποφάσισα να την περιορίσω πρώτα και ύστερα να την κόψω εντελώς. Τον πρώτο καιρό, με δυσκολία έπινα αυτό το φρικτό ρόφημα που λέγεται καφές σκέτος. Ύστερα από λίγες μέρες και λίγη συνήθεια, το ρόφημα πια δεν μου φαίνεται και τόσο φρικτό.

Αρκεί να έχει μια γερή δόση γάλακτος μέσα. Αν δεν έχει ούτε γάλα, παραμένει τόσο φρικτό όσο και την πρώτη μέρα. Ανοίγω το ψυγείο, βγάζω το κουτί με το γάλα και ρίχνω μια γενναία ποσότητα μέσα στο σέικερ. Το ξαναβάζω στο ψυγείο και γεμίζω τον χώρο του σέικερ που έχει μείνει κενός με κρύο νερό. Βάζω κι ένα καλαμάκι μέσα και το πρωινό μου είναι έτοιμο.

Πίσω στον υπολογιστή. Κάθομαι στην περιστρεφόμενη καρέκλα που πήρα πέρσι το καλοκαίρι και με δυσκολία κατάφερα να συναρμολογήσω μόνος μου. Την επόμενη φορά που θα αγοράσω κάποιο έπιπλο δεν θα τσιγκουνευτώ τα λίγα ευρώ και θα ζητήσω να μου τη συναρμολογήσουνε στο μαγαζί.

Αλλά ούτως ή άλλως δεν προβλέπεται να αγοράσω κανένα έπιπλο στο άμεσο μέλλον, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχώ για αυτό.

Ανοίγω το Mozilla Firefox. Επιχειρώ να ελέγξω τα e – mail. Μάλλον έχει κολλήσει πάλι το αγαπημένο μου modem, γιατί δεν ανοίγει τη σελίδα του web mail, ούτε καμία άλλη. Κάνω την κίνηση να σκύψω και να κάνω επανεκκίνηση στο modem, αλλά το μετανιώνω και το αφήνω. Ας μην ξεκινήσω κι αυτή τη μέρα μπροστά σε μια οθόνη, όπως τόσες προηγούμενες.

Σκέφτομαι πως πρέπει να κρατάω στο μυαλό μου, το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι έχουν και ζωή εκτός από τον υπολογιστή. Κάτι που ήταν καλό να το φροντίσω κι εγώ σιγά σιγά. Κλείνω τα 34 σε έναν μήνα και δεν δικαιολογούμαι να περνάω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου μπροστά σε μια οθόνη. Επικρίνω τα αγόρια που βρίσκονται στη μισή ηλικία από μένα όταν κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αυτό υποθέτω πως με κάνει μεγάλο υποκριτή.

Το πήρα απόφαση. Σήμερα θα φροντίσω να ζήσω τη ζωή μου, όπως έχω πολύ καιρό να το κάνω. Δεν θα κοιτάξω άλλο τον υπολογιστή παρά αργά το βράδυ. Να ελέγξω και τη μάχη πως εξελίσσεται.

Πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου. Η ώρα σχεδόν έχει φτάσει εννιά. Ανοίγω το πατζούρι στο καθιστικό και κοιτάζω έξω. Ρίχνει ένα ψιλόβροχο αλλά ο ουρανός φαίνεται φωτεινός. Από τα νότια αρχίζει και ξεχωρίζει το γαλάζιο μέσα από τα σύννεφα. Το πιο πιθανό είναι πως η βροχή αργότερα μέσα στην ημέρα θα σταματήσει. Αυτό είναι ευχάριστο. Είναι πολύ δύσκολο να περάσεις μια ολόκληρη Κυριακή χωρίς υπολογιστή και χωρίς καλό καιρό για βόλτα.

Είπαμε, δεν θα αφήσω αυτό το χάλι που έχω στο νεροχύτη. Επιστρέφω στην κουζίνα. Φοράω αυτή τη χαριτωμένη ποδιά που είναι σε κίτρινο χρώμα και απεικονίζει έναν μάγειρα που τρέχει κρατώντας έναν δίσκο γεμάτο πιάτα και ποτήρια. Η Ελένη μου έχει πει πολλές φορές πως βρίσκει πολύ σέξι τη συγκεκριμένη ποδιά. Κι εμένα μαζί όταν τη φοράω για κάποια δουλειά.

Γαμώτο! Τώρα θυμήθηκα πως είχα πει στην Ελένη ότι θα της τηλεφωνούσα χθες το απόγευμα, όταν θα γύριζα από την Αθήνα και το ξέχασα. Το έκανα όμως; Δε μπορούσα να απαντήσω σε αυτό, μιας και δε θυμάμαι καθόλου τις δραστηριότητές μου από τη λιποθυμία μου και μετά.

Όσο το σκέφτομαι, αυτό μου φαίνεται πολύ περίεργο. Είχα λιποθυμήσει μια ή δυο φορές στο παρελθόν, αλλά σε καμία περίπτωση δε μου είχε τύχει να εμφανίζω τόσο μεγάλο κενό στη μνήμη μου, από τη στιγμή που έχασα τις αισθήσεις μου μέχρι σχεδόν μια μέρα αργότερα.

Δεν πειράζει, θα της τηλεφωνήσω αργότερα. Τώρα είπα στον εαυτό μου πως σειρά έχει το πλύσιμο των πιάτων. Ας το ξεκινήσω.

Είκοσι λεπτά αργότερα, έχω τελειώσει. Τα χέρια μου έχουν κοκκινίσει μιας και το χειμωνιάτικο νερό ήταν πολύ κρύο. Τουλάχιστον τώρα ο νεροχύτης είναι άδειος ξανά. Ρίχνω και λίγο νεράκι να ξεπλύνω τη σαπουνάδα και είμαι έτοιμος.

Η ώρα έχει πάει εννέα και μισή. Πίνω λίγο ακόμη από τον καφέ μου. Η βροχή έχει περιοριστεί σε ένα απλό ψιχάλισμα και το γαλάζιο κομμάτι του ουρανού έχει αυξηθεί σε σχέση με το γκρίζο. Ρίχνω μια ματιά στη βιβλιοθήκη μου, ψάχνοντας να εντοπίσω κάποιο από τα βιβλία μου που να μην το έχω διαβάσει. Αλλά και να μη βρω κάποιο, θα πάρω να λύσω καμία άσκηση μαθηματικών. Να ακονίσω την ικανότητα λίγο, γιατί έχει αρχίσει και σκουριάζει. Τις προάλλες είχα πιάσει να σκέφτομαι κάποια προβλήματα και ορισμένα με ταλαιπωρήσανε. Μερικά χρόνια νωρίτερα, θα είχα βρει τις λύσεις χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τελικά όμως βρίσκω ένα που δεν το έχω διαβάσει. Μια βιογραφία του Σωκράτη, γραμμένη από έναν ξένο συγγραφέα. Πότε το πήρα εγώ αυτό; Ούτε που θυμάμαι. Όπως και να’ χει, αποφασίζω πως αυτό το μικρό βιβλίο θα αποτελέσει την παρέα μου για το επόμενο δίωρο. Πηγαίνω στον υπολογιστή και βάζω τη συνηθισμένη λίστα αναπαραγωγής να παίζει. Ανεβάζω την ένταση των ηχείων και η μουσική γεμίζει τον τόπο.

Κάποιοι θα λέγανε πως ροκ μουσική και Σωκράτης δεν συνδυάζονται και τόσο καλά, αλλά αυτό λίγο με ενδιαφέρει. Η ροκ μουσική με ηρεμεί, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Κάθομαι στον καναπέ μου, ανοίγω το βιβλίο για τον Σωκράτη και ξεκινάω.